“Το Θέατρο, λειτουργώντας πάντοτε εξ αντιθέτων, μεγαλουργεί μέσα στη δυσκολία.Όχι οικονομικά και εισπρακτικά, αλλά δραματουργικά.Δεν έχουν χώρο να φυτρώσουν οι μιμήσεις και τα κακέκτυπα, οι κακώς εννοούμενοι μοντερνισμοί και οι τόσο μάταιες προσπάθειες για παροδικές κορυφές. Αναγκαστικά –ευτυχώς-επιστρέφεις στη ρίζα. Σε όσα είναι στο θεατρικό σου DNA, στο δικό σου κύτταρο, μεσογειακό, αγγλοσαξωνικό, αραβόφωνο, ανατολίτικο, «ετικέτες» για κάθε λαό ων ουκ έστιν αριθμός. Και βρίσκοντας την ουσία αυτών που σε συγκινούν από πάντα, στο κείμενο, στη θεατρική πράξη, στο χρώμα και στη μυρωδιά, ανοίγεις για να το μοιραστείς με χαρά προς τα έξω, με τους άλλους. Για να ανακαλύψεις, ω του θαύματος, την αφόρητη ευλογία ότι των άλλων μοιάζει τρομερά με το δικό σου, ότι το ίδιο κύτταρο έφτιαξε τόσο διαφορετικούς οργανισμούς. Ότι οι άλλοι δεν είναι πρότυπα, αντίπαλοι, υπολειπόμενοι. Ότι είναι οικογένεια.

Μπορούμε να το ξεκινήσουμε από το δικό μας Θέατρο αυτό. Το έχουμε ξανακάνει.”

Πένυ Φυλακτάκη

Περισσότερα μηνύματα Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου στο

http://www.greek-theatre.gr/public/gr/greekplay/index/newview/1541