Σε κείμενό του στις 3 Φεβρουαρίου του 1863 ο Σάμιουελ Λάνγκχορν Κλέμενς χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το ψευδώνυμο του.

Μαρκ Τουαίην.

Δεν θυμάμαι πόσες πολλές φορές έχω διαβάσει τον Χάκλμπερυ Φιν , θυμάμαι όμως τα σκίτσα του Τζιμ και τις νύχτες που έμενα ξάγρυπνη μετά την περιγραφή με την πίσσα και τα πούπουλα, όταν ένα ολόκληρο χωριό επιτέθηκε στους αλήτες της παλιοπαρέας. Μαζί με το Τομ Σόγιερ, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ήταν οι καλύτεροι φίλοι της παιδικής μου ηλικίας και οι λεκέδες επάνω στις σελίδες του βιβλίου –λεκέδες από γάλα, από το λάδι που είχαν οι φακές, από πορτοκαλάδα- αποδεικνύουν ότι ήταν ένα από τα εκλεκτά μου βιβλία, δηλαδή αυτά που με συντρόφευαν στην πιο βαρετή και καταπιεστική διαδικασία της ημέρας: στο φαγητό. Ακόμα και η λέξη «Μισισίπι» μου φαίνονταν μαγική, την έλεγα πολλές φορές σαν τραγούδι.

Αργότερα μου φαίνονταν ακόμα πιο μαγικός ο συγγραφέας, και πήρα με αγωνία ως μάθημα επιλογής στα φοιτητικά μου χρόνια την Αμερικάνικη Λογοτεχνία ελπίζοντας να τον μελετήσω. Δεν ήταν στην ύλη. Μάλλον δεν ήταν «στην ύλη» γιατί ήταν η ίδια «η ύλη». Ο Χακ Φιν  ήδη από το 1885 δέχτηκε αρνητική κριτική από τους λευκούς λόγω της χυδαίας γλώσσας και της ανηθικότητάς του, οπότε χαρακτηρίστηκε έως και «αληθινό σκουπίδι», και εξαιρέθηκε από κάποιες δημόσιες βιβλιοθήκες. Είναι το ίδιο έργο που ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ  χαρακτήρισε ως τη βάση όλης της σύγχρονης αμερικανικής λογοτεχνίας.

Δηλώνω ερωτευμένη με το χιούμορ του. Τα παρακάτω, όμως, από τα γνωμικά του τα επισκέπτομαι ξανά και ξανά.

• Ευτυχισμένος είναι αυτός που ξεχνά ό,τι δεν μπορεί να αλλαχτεί.
• Η πραγματική γνώση είναι να γνωρίζεις το μέγεθος της άγνοιας του άλλου.
• Μην πείτε στη μητέρα μου ότι ασχολούμαι με την πολιτική. Νομίζει ότι είμαι πιανίστας σε μπουρδέλο.
• Δεν άφησα ποτέ το σχολείο να ανακατευτεί με την μόρφωσή μου.
• Μου παίρνει περισσότερο από τρεις εβδομάδες για να προετοιμάσω έναν αυθόρμητο λόγο.
• Μην τριγυρνάς λέγοντας ότι η ζωή σου οφείλει. Δεν σου οφείλει τίποτα. Ήταν εδώ πριν από εσένα.

Κι αν δεν βρίσκετε άλλο λόγο για να θαυμάσετε τον Μαρκ Τουαίην, αν μη τι άλλο κάντε το γιατί έφτασε στα 75 καπνίζοντας 300 πούρα το μήνα…