Ποια παράσταση παρακολουθήσατε τελευταία; Με ποια κριτήρια την επιλέξατε;

Τον «Χαρτοπόλεμο» του Βαγγέλη Ρωμνιού. Μπορεί να είναι η διαστροφή του επαγγέλματος, αλλά ένα από τα βασικά μου κριτήρια είναι να βλέπω τι νέο έχει κάθε χρόνο η ελληνική δραματουργία. Νιώθω ότι θέλω να ξέρω με ποια κείμενα συμπορεύομαι, πού βρισκόμαστε όλοι εμείς που γράφουμε σήμερα για το σήμερα.

Πόσο συχνά παρακολουθείτε θέατρο; 

Μερικές φορές περισσότερο από όσο αντέχω.

Πώς σχολιάζετε την υπερπληθώρα θεατρικών παραστάσεων στην Αθήνα;

Δεν τη σχολιάζω. Για να συμβαίνει τόσα χρόνια και να συντηρείται, ό,τι και να λέμε, ο κόσμος πηγαίνει θέατρο. Ναι, μπορεί να είναι η ίδια η ανάγκη των καλλιτεχνών να υπάρξουν που οδηγεί σε τόσο μεγάλο αριθμό παραστάσεων, ωστόσο αυτό συμβαίνει επί σειρά ετών, άρα είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Θεατρική παιδεία μπορεί να μην έχουμε όπως θα την θέλαμε, αλλά για να συντηρούνται τόσες σκηνές, έστω και με κόπο, ο Έλληνας βλέπει θέατρο περισσότερο από όσο νομίζουμε.

Παρακολουθείτε θέατρο στο εξωτερικό, σε ξένες γλώσσες;

Φροντίζω να φτάνουν στα χέρια μου σύγχρονα ξένα έργα που ανεβαίνουν τώρα σε σκηνές του εξωτερικού. Και ναι, αν συμβεί να ταξιδέψω στο εξωτερικό φροντίζω να το συνοδεύσω και με μια θεατρική παράσταση. Και μόνο που μπαίνω σε έναν θεατρικό χώρο που παρόμοιος συχνά δεν υπάρχει στην Ελλάδα, είναι μια άλλη αίσθηση.

Τι κατά τη γνώμη σας χαρακτηρίζει τους εγχώριους καλλιτέχνες του θεάτρου στη δουλειά τους;

Ένα τρελό πείσμα να υπάρξουν και να δημιουργήσουν κόντρα σε κάθε εμπόδιο. Το λατρεύω.

Με μια λέξη πώς θα χαρακτηρίζατε τη σύγχρονη θεατρική σκηνή της χώρας μας;

Γαϊτανάκι.

Ποια η άποψή σας για την κριτική θεάτρου; Τη λαμβάνετε υπ’ όψιν σας όταν σας αφορά ή όχι;

Τη λαμβάνω υπόψη αν μου κάνει κάτι στο στομάχι μου. Ευχάριστο ή δυσάρεστο. Αν την προσλαμβάνω μόνο εγκεφαλικά, την ξεχνάω την επόμενη στιγμή.

Το θέατρο σας διάλεξε ή το διαλέξατε;

Με διάλεξε να το διαλέξω. Είναι σαν σχέση, υπάρχει στην αρχή η έλξη αλλά για να συνεχιστεί χρειάζεται να το θέλουν και οι δύο και να δουλέψουν και οι δύο.

Ποιος ήρωας της δραματουργίας θα θέλατε να είστε και γιατί;

Τι ωραία ερώτηση! Και τι δύσκολη! Πάντα μου έκανε μεγάλη εντύπωση η Δεισδαιμόνα, δεν ξέρω γιατί. Ίσως γιατί δε φοβόταν τελικά τίποτα, και δεν παρέκκλινε από αυτό που πίστευε ακόμα κι αν αυτό της στοίχισε τη ζωή, το έκανε όμως από καθαρή πίστη, όχι από πείσμα ή φιλοδοξία ή κάποιο κρυφό κίνητρο. Για μένα αυτή η ηρωίδα έχει μια αύρα του τύπου «δεν καταλαβαίνω γιατί δεν βλέπετε το φως;»

Με ποια άλλην ιδιότητα –ξέχωρα από τη δική σας- θα θέλατε να είχατε εμπλακεί στο θέατρο; 

Του ηθοποιού ή του φωτιστή.

Πώς βιώνετε τη θεατρική διαδικασία;

Σαν γέννα. Μερικές φορές μπορεί να χρειαστεί τον ίδιο αριθμό μηνών, και το αστείο είναι ότι χρησιμοποιούμε και τις ίδιες λέξεις: συλλαμβάνεις το σπέρμα μιας ιδέας, αρχίζεις να γεννάς εκδοχές μέσα στο κεφάλι σου, δημιουργείς ήρωες, έχεις γόνιμες μέρες και άκαρπες μέρες, κάποια στιγμή πιστεύεις ότι δεν θα τα καταφέρεις ενώ άλλες φορές είσαι κατενθουσιασμένος στη σκέψη και μόνο, ζορίζεσαι πολύ στην τελική ευθεία και στο τέλος έρχεται το χειροκρότημα…

Πώς προσεγγίζετε έναν ρόλο;

Όπως έναν άνθρωπο. Και με τα χρόνια αυτό έχει αλλάξει. Παλιότερα, και τον άνθρωπο και τον ρόλο, τους προσέγγιζα πιο ορμητικά και με τρελό ενθουσιασμό, τώρα πιο επιφυλακτικά ακούγοντας και μετρώντας με μεγάλη προσοχή αυτά που έχει να μου πει. Γιατί τον τελευταίο λόγο τον έχει αυτός, όχι από κάποια μεταφυσική αιτία, ή γιατί έχει γίνει κλισέ να το λέμε αυτό, αλλά γιατί ποτέ δεν ξέρεις ποιο από τα εφόδια της προσωπικότητας που του έχεις δώσει θα χρησιμοποιήσει τελικά ο ήρωας για την τελική λύση.

Έχει τύχει να παρακολουθήσετε κάποια παράσταση πάνω από μία φορά; Κι αν ναι ποια και για ποιους λόγους;

Μόνο αν πρόκειται για παράσταση δικιά μου ή φίλων/συνεργατών, ως μέρος της δουλειάς δηλαδή. Διαφορετικά όσο και να μου άρεσε, δεν ξαναπηγαίνω, προτιμώ να κρατήσω την μοναδικότητα της βραδιάς την είδα, όταν νιώθεις ότι παίζουν για σένα και μόνο, σαν να μην έγινε το ίδιο χθες ή θα γίνει το ίδιο και αύριο.

Πόσο συχνά εγκαταλείπετε μια παράσταση στο διάλειμμα (ή και νωρίτερα);

Μέχρι πριν από 4-5 χρόνια δεν το έκανα ποτέ, το θεωρούσα μεγάλη αγένεια. Τώρα νομίζω ότι είναι 1-2 φορές το χρόνο που το κάνω. Όχι επειδή δεν μου αρέσει η παράσταση αλλά επειδή νιώθω ότι δεν αρέσει σε αυτούς που την υπηρετούν από σκηνής. Και εφόσον αυτοί δεν θέλουν να είναι εκεί, γιατί να είμαι εγώ;

Ποια στοιχεία συμβάλουν στην καλλιτεχνική επιτυχία μιας παράστασης;

Η πίστη σε αυτό που έχεις να πεις, το κοινό όραμα των ανθρώπων που συμμετέχουν και ένας μαγικός, αστάθμητος παράγοντας που κανένας δεν μπορεί στην ουσία να προβλέψει: πώς θα μιλήσει ένα έργο στο κοινό.

Πιστεύετε στη διάκριση ποιοτικού και εμπορικού θεάτρου;

Ασφαλώς και όχι. Τολμώ να πω πως όποιος πιστεύει, δεν είναι επαγγελματίας που ζει από το θέατρο.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας δημιουργός, Έλληνας ή ξένος;

Ο Τσέχωφ. Και ο Σαίξπηρ. Και ο Ξενόπουλος. Και ο Μάρτιν Μακ Ντόνα. Και ο Σακελλάριος. Και ο Ψαθάς. Και ο Λόρκα… Έχω πολλούς αγαπημένους…

Αλήθεια, για ποιους λόγους πιστεύετε πως ο άνθρωπος παρακολουθεί θέατρο στις μέρες μας;

Από τις σπηλιές ακόμα νομίζω ότι μας άρεσε να είναι κάποιος μπροστά μας και να μας λέει ιστορίες όσο πιο παραστατικά γίνεται…

Έχετε κλάψει ποτέ σε παράσταση κι αν, ναι, σε ποια;

Πολλές φορές. Κλαίω από χαρά, από συγκίνηση, από θλίψη, από αυτή την περίεργη ανατριχίλα για το πόσο καλή ήταν η παράσταση… Τελευταία φορά έκλαψα στην «Παρέλαση».

Ποια ήταν η τελευταία παράσταση που σας θύμωσε και για ποιον λόγο;

Δεν θα ήθελα να αναφέρω την παράσταση γιατί ο θυμός μου έχει να κάνει με εμάς ως θεατές, όχι με το ίδιο το καλλιτεχνικό προϊόν. Ήταν μια παράσταση που παίζονταν με διθυραμβικές κριτικές από κορυφαίους κριτικούς και ήταν sold out. Όλοι μπήκαν εκστασιασμένοι για αυτό που επρόκειτο να δουν. Κατά τη διάρκεια της παράστασης, επειδή προσωπικά δεν μου άρεσε, παρακολουθούσα το κοινό και έβλεπα ζευγαράκια που φιλιούνταν, πάρα πολλά κινητά που άναβαν στα κρυφά, μια συσκευασία που άνοιξε (πατατάκια; κρουασάν;), απανωτά κρούσματα βήχα δεξιά και αριστερά. Όταν η παράσταση τελείωσε, άκουγα τον κόσμο, που τόση ώρα δεν έδινε σημασία στην παράσταση, να βγαίνει έξω και να αναμασά εκστασιασμένος τις κριτικές που είχε ακούσει. Γιατί δεν εμπιστεύονταν την κρίση τους, το γούστο τους, οτιδήποτε τέλος πάντων τους έκανε να μην απορροφηθούν από την παράσταση; Η ίδια τους η συμπεριφορά είχε δείξει αν τους και πόσο, πώς είναι λοιπόν δυνατόν να αγνοούν το βίωμα τους; Ήταν η πρώτη φορά που θύμωσα τόσο ώστε να σκεφτώ: «Για ποιους γράφουμε;»

Ποια θεωρείτε την πλέον ατυχή στιγμή της καλλιτεχνικής σας διαδρομής και γιατί;

Δεν μπορώ να διακρίνω κάποια τέτοια στιγμή ως ατυχή, γιατί τώρα που αναλογίζομαι όσες μου έρχονται στο μυαλό, συνειδητοποιώ ότι μέσα στην «ατυχία» μου έμαθα περισσότερα πράγματα από ό,τι στις «ευτυχείς» στιγμές.

Με ποιον τύπο συνεργάτη δεν έχετε καλή χημεία σε αυτή τη δουλειά;

Με ανθρώπους που τους ενδιαφέρει ποιος θα είναι ο «αρχηγός» και με αυτούς που δεν έχουν σχέση με τη λέξη συνέπεια.

Ποια είναι τα καλλιτεχνικά σας σχέδια για την τρέχουσα θεατρική περίοδο;

Έχω μόλις παραδώσει ένα σενάριο μεγάλου μήκους για να ξεκινήσουν τα γυρίσματα και συζητώ με θέατρα στην Αθήνα για το ανέβασμα του έργου μου Φύκι στο Βυθό που παρουσιάστηκε φέτος στο Φεστιβάλ Αναλόγιο στο Θέατρο Τέχνης. Το παιδικό έργο Το Όνειρο της Πέππα θα συνεχίσει για τρίτη σεζόν και θα παιχτεί η κωμωδία μου Φτυστός ο Μακαρίτης από τη Θεατρική Ομάδα Χίου. Και οψόμεθα…

Πηγή: https://theatergoer.wordpress.com/2017/11/09/%CE%B7-%CF%80%CE%AD%CE%BD%CF%85-%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%AC%CE%BA%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF/